O νόμος Γαβρόγλου έχει ως άμεσο στόχο την συγχώνευση των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων και την ανάδειξη τους σε ιδρύματα πανεπιστημιακού χαρακτήρα καθώς επίσης και την ένταξη ορισμένων Τ.Ε.Ι στα ήδη υπάρχοντα πανεπιστήμια. Υπόσχεται να φέρει την εξέλιξη στο εκπαιδευτικό σύστημα, αποτελώντας μια μεταρρύθμιση για την οποία έχει αρχίσει να προετοιμάζεται ήδη το έδαφος (βλέπε σχέδιο Αθηνά).
Η εφαρμογή του νόμου Γαβρόγλου: Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
Μέσα από την συγχώνευση των ιδρυμάτων ΤΕΙ Αθήνας και ΤΕΙ Πειραιά συγκροτείται το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής με σκοπό την “πανεπιστημιακή ανάδειξη τους”. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των 42 τμημάτων που συναθροίζονταν απ’ τα δύο ιδρύματα, μειώνεται σχεδόν κατά το ήμισυ στα 26. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συγχώνευση που εφαρμόζεται στα 5 τμήματα της Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας (Σ.Ε.Υ.Π). Φυσικά οι συγχωνεύσεις ιδρυμάτων-σχολών-τμημάτων πραγματοποιούνται με απώτερο σκοπό την αύξηση των κερδών μέσω της μείωσης της χρηματοδότησης σε αυτά. Επιφέρουν μειώσεις εισακτέων και απολύσεις διδακτικού και μη προσωπικού, οι οποίες δεν είναι απλώς “παράπλευρες απώλειες” της υπόθεσης, αλλά είναι οι βλέψεις και τα σχέδια τους, στο βωμό της ευρύτερης κοινωνικής-οικονομικής ανάπτυξης και αναδιάρθρωσης (μπάρες στο μετρό-ηλεκτρονικό εισιτήριο, πλειστηριασμοί κλπ).
ΕΠΑΛ – Διετή Προγράμματα Σπουδών / Κέντρα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΚΕΕ)
Με την κατάργηση των ΤΕΙ στο λεκανοπέδιο της Αττικής, τα οποία ουσιαστικά αποτελούσαν την δίοδο των απόφοιτων ΕΠΑΛ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, γίνεται επιτακτική ανάγκη η δημιουργία σχολών ώστε να εισαχθούν και να μη μείνουν “ανειδίκευτοι” οι παραπάνω. Το παραπάνω πρόβλημα έρχονται να επιλύσουν τα Διετή Προγράμματα Σπουδών (Επαγγελματικά Κέντρα), τα οποία είναι προγράμματα σπουδών για αποφοίτους ΕΠΑΛ και προσφέρουν ένα πτυχίο επιπέδου 5 (αναφορικά κατώτερο των ΑΕΙ-ΤΕΙ και ανώτερο του απολυτηρίου ΓΕΛ/ΕΠΑΛ). Επί της ουσίας, πρόκειται για προγράμματα “φθηνής εξειδίκευσης” και για άλλον ένα μηχανισμό μαζικής παραγωγής εργατών, στα οποία θα υπάρχει άμεση εμπλοκή της τοπικής ή εθνικής οικονομίας. Πιο συγκεκριμένα, θα υπάρχουν επαφές με καπιταλιστικές επιχειρήσεις (βιομηχανίες, τοπικά μαγαζιά) αυξάνοντας όλο και περισσότερο την σχέση εκπαίδευσης-ιδιωτικοποίησης και συνδέοντας ακόμα περισσότερο το σχολείο με την εργασία. Όλα αυτά με σκοπό να παραχθεί ένα ακόμα πιο φτηνό εργατικό δυναμικό, γεγονός που έρχεται και σε πλήρη συνάρτηση με τις προτάσεις του ΣΕΒ (σύνδεσμος επιχειρήσεων και βιομηχανιών) “για την αναβάθμιση των συστημάτων εκπαίδευσης και παραγωγής δεξιοτήτων”. Τα διετή προγράμματα σπουδών, και η επιλογή των ΕΠΑΛ δεν είναι τυχαία. Στα επαγγελματικά λύκεια συνήθως εισάγονται οι μαθητ(ρι)ες με χαμηλότερες σχολικές επιδόσεις καθώς και παιδιά από πιο φτωχές οικογένειες σε σύγκριση με τα ΓΕΛ, επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε εκείνους και εκείνες που αναγκάστηκαν να αφήσουν το σχολείο για να εργαστούν για να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές ανάγκες τους. Η σχολική επίδοση επηρεάζεται απόλυτα από τα κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά, για αυτό και δεν υπάρχουν “ίσες ευκαιρίες” στην εκπαίδευση.
Η “καραμέλα” της τοπικής ανάπτυξης
Σε συνάντηση του υπουργού παιδείας με τους δημάρχους της δυτικής αττικής, παραχωρήθηκαν από τους δήμους κτίρια και στρέμματα προς αξιοποίηση για την ίδρυση των Κέντρων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (τα οποία εντάσσονται στο πανεπιστήμιο δυτικής Αττικής), σκόπιμα παραβλέποντας όλα τα προβλήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η δημιουργία τέτοιων υποδομών αποσκοπεί στο να αναβαθμιστούν οι περιοχές φέρνοντας κέρδη στα τοπικά μαγαζιά-αφεντικά (λόγω της αύξησης της φοιτητικής ζωής στις εκάστοτε περιοχές), όπως επίσης είναι ένα ακόμα χαρτί των δημάρχων για την άντληση πολιτικής υπεραξίας.
Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών
Αποκορύφωμα της “αναβάθμισης” είναι η μεταρρύθμιση όσον αφορά τα ΠΜΣ (Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών). Τώρα πια όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα γίνονται επί πληρωμή σε αντίθεση με πριν, όπου υπήρχε αριθμός μεταπτυχιακών που πραγματοποιούνταν δωρεάν. Δικαίωμα στις δωρεάν μεταπτυχιακές σπουδές έχουν μόνο φοιτητές που ικανοποιούν ορισμένα οικονομικά κριτήρια. Πιο συγκεκριμένα σπουδαστές που το ετήσιο εισόδημα τους (του προηγούμενου φορολογικού έτους) είναι χαμηλότερο των 5000 ευρώ, δεν είναι υπόχρεοι να πληρώνουν δίδακτρα για μεταπτυχιακές σπουδές.
Γίνεται φανερός ο ταξικός χαρακτήρας καθώς και οι βλέψεις και οι προθέσεις του νομοσχεδίου Γαβρόγλου πάνω στην εκπαίδευση. Αποτελεί άλλη μια πρακτική που ακολουθούν κράτος και κεφάλαιο με απώτερο σκοπό την “ανάπτυξη”. Μια μέθοδο που υποβαθμίζει σχολές καθώς και ζωές ατόμων που ανήκουν στην ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και του προσωπικού που εργάζεται σε αυτή. Εμείς εναντιωνόμαστε συνολικά και συλλογικά σε κάθε μορφή υποτίμησης των ζωών μας, οργανώνοντας ποικιλόμορφους αγώνες αντίστασης απέναντι τους.
Ανοιχτή Συνέλευση ΤΕΙ Αθήνας